27 września 1947 r. Decyzja o powołaniu Biura Informacyjnego Partii Komunistycznych i Robotniczych
W konferencji (22-27 września) uczestniczyli przedstawiciele partii komunistycznych: Związku Radzieckiego, Jugosławii, Bułgarii, Węgier, Rumunii, Czechosłowacji, Polski, Francji oraz Włoch. Polskę reprezentowali Władysław Gomułka, Jakub Berman, Stanisław Radkiewicz i Aleksander Zawadzki. Tajne spotkanie w Szklarskiej Porębie, na polskich Ziemiach Zachodnich, zwołano na życzenie Józefa Stalina. Była to zdecydowana próba konsolidacji europejskich partii komunistycznych, w sytuacji gdy niektóre kraje rozważały przyjęcie planu pomocowego Marshalla.
Przewodniczący delegacji sowieckiej - Andriej Żdanow (członek Biura Politycznego KC KPZS) wygłosił referat, w którym wzywał partie do walki przeciwko obecności Stanów Zjednoczonych w Europie i określał plan Marshalla jako element amerykańskiego planu zniewolenia Europy. Podkreślał, że świat podzielił się na dwa obozy: imperialistyczny i antydemokratyczny oraz antyimperialistyczny i demokratyczny po drugiej stronie.
Na wniosek Żdanowa przedstawiciele 9 partii komunistycznych podjęli decyzje o powołaniu do życia Biura Informacyjnego Partii Komunistycznych i Robotniczych (Kominformu). Celem działań biura miało być "organizowanie wymiany doświadczeń między partiami i - w miarę potrzeby koordynacja ich działalności na zasadzie wzajemnego porozumienia". Utrwalało to dominującą rolę Kremla, który dzięki powołaniu Kominformu miał bezpośredni wpływ na działania partii komunistycznych w trakcie "zimnej wojny". Zadaniem towarzyszy z Europy zachodniej było prowadzenie akcji propagandowej na rzecz ZSRR. Nie wolno im było także współpracować z rządami swoich krajów. We wszystkich sprawach należało się konsultować z Moskwą.
Pierwszą siedzibą biura został Belgrad.
Kominform został rozwiązany w 1956 roku.
AS
