28 października 1943 r. Napis „Bóg, Honor i Ojczyzna" na sztandarach Polskich Sił Zbrojnych

"Hasło to odpowiada najgłębszej treści historii i tradycji naszej. Od zarania swych dziejów Naród Polski był wierny głębokiej idei zawartej w tych trzech wymownych słowach" - napisał w rozkazie nr 17 gen Kazimierz Sosnkowski.

"Wiem, jak żywy oddźwięk zawołanie "Bóg, Honor i Ojczyzna" budzi dziś, zwłaszcza wśród szeregów walczących. Dowodzą tego sztandary podziemnej Polski, jak na przykład ten z Wilna przez siedem granic do dzielnych lotników w Anglii przesłany. (...) To samo hasło głosiły władze żołnierskie sercu, kiedy w pierwszą rocznicę wojny w Szkocji, na nowym wówczas sztandarze umieściliście samorzutnie "Bóg, Honor i Ojczyzna". Za wieczne ideały przekazane nam przez dzieje, walczyć będziemy aż do zwycięstwa. Wierzę, że nam pragnącym Majestatowi Polskiemu należną przywrócić cześć - błogosławić będzie Bóg ojców naszych".

Od roku 1919 oficjalną dewizą umieszczaną na chorągwiach pułkowych, przez lata trwania II Rzeczypospolitej, było "Honor i Ojczyzna".

W 1955 roku dekretem o znakach Sił Zbrojnych na sztandarach wprowadzono "pieciowierszowy napis koloru złotego "Za Naszą Ojczyznę Polskę Rzeczpospolitą Ludową".

Ustawa z 1993 roku o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wprowadziła dewizę "Bóg, Honor, Ojczyzna".

AS