29 kwietnia 1934 r. Uroczyste otwarcie portu lotniczego na Okęciu
O budowie lotniska wojskowego na Okęciu władze wojskowe zdecydowały już w 1926 roku. Lotnisko na polu Mokotowskim, przez rozwój terytorialny stolicy, znalazło się w centrum miasta i konieczne było znalezienie nowej lokalizacji.
Wykupiono 456 ha terenów, należących do rodziny Bagniewskich a położonych poza granicami miasta pomiędzy wsiami Zbarż, Okęcie, Gorzkiewki i Załuski.
Lotnisko na Okęciu miało wymiary 1270 m wzdłuż osi północ-południe i 1470 m na osi wschód-zachód. Budynki hangarowo-portowe usytuowano na obrzeżach. Pasy startowe nie były betonowe co przy regularnym kształcie lotniska umożliwiało dowolność wyboru kierunku startu i lądowania, uzależnioną jedynie od kierunku wiejącego wiatru.
Gospodarzem lotniska został 1 Pułki Lotniczy, który wcześniej stacjonował na Lotnisku Mokotowskim. Przeniesiono tu także cały ruch związany z przewozami pasażerskimi. W południowej części lotniska znalazł się cywilny port lotniczy z budynkiem odpraw dla pasażerów a także biuro zarządu portu, lotniskowe biuro meteorologiczne, placówka PLL "LOT", komora celna, restauracja, urząd pocztowy, posterunek Policji Państwowej i ambulatorium.
W uroczystym otwarciu lotniska uczestniczył prezydent RP Ignacy Mościcki. W pierwszym roku działalności lotnisko obsłużyło 10750 pasażerów.
Do września 1939 roku utrzymywane były regularne połączenia lotnicze z 6 krajowymi oraz 17 zagranicznymi lotniskami.
AS
