30 maja 1924 r. Powstaje Bank Gospodarstwa Krajowego
Rozporządzeniem ministra skarbu, Władysława Grabskiego utworzony został Bank Gospodarstwa Krajowego. Powstał on z połączenia trzech wywodzących się z Galicji banków publicznych: Polskiego Banku Krajowego, Państwowego Banku Odbudowy i Zakładu Kredytowego Miast Małopolskich. Sektor banków państwowych składał się więc w tym czasie z Państwowego Banku Rolnego, Pocztowej Kasy Oszczędności i nowo utworzonego BGK. Prezesa banku, który był zarazem przewodniczącym rady nadzorczej powoływał Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów, na okres 5 lat.
Powołanie BGK wpisywało się w koncepcję reformy finansów i gospodarki państwa przeprowadzanej przez Władysława Grabskiego. Jakkolwiek sektor banków prywatnych był dobrze rozwinięty, to młodemu, dynamicznie rozwijającemu się państwu potrzebna była instytucja finansowa udzielająca długoterminowych kredytów. Zadaniem BGK było finansowanie przedsiębiorstw państwowych, inwestycji samorządowych, budownictwa mieszkaniowego i firm prywatnych. Udzielanie pożyczek długoterminowych odbywało się poprzez emisję listów zastawnych, obligacji komunalnych, kolejowych i bankowych, udzielanie pożyczek samorządowych, a także kredytowanie instytucji oszczędnościowych. Papiery emitowane przez BGK były gwarantowane przez Skarb Państwa.
Przed BGK postawiono zadanie wspieranie inwestycji i firm ważnych dla państwa m.in. instytucji państwowych i komunalnych oraz przemysłu zbrojeniowego. Pod zarządem BGK znalazła się grupa przedsiębiorstw, których głównym udziałowcem było państwo. Do tzw. koncernu BGK należało m.in. Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczo-Hutniczych, Zakłady Chemiczne "Grodzisk", Przemysł Chemiczny "Boruta", SA Eksploatacji Soli Potasowych. Bank administrował też funduszami celowymi rządu, m.in. Funduszem Pomocy Instytucjom Kredytowym, Państwowym Funduszem Budowlanym, Państwowym Funduszem Kredytowym i Funduszem Pracy.
BGK realizował politykę państwa wobec branż o strategicznym znaczeniu, gdy firmy nie mogły wywiązać się ze spłaty kredytu państwo przejmowało część udziałów a administrację powierzano BGK. W ten sposób uratowano przed bankructwem jedne z największych w Europie zakłady włókiennicze "K. Scheiblera i L. Grohmana" w Łodzi.
Takie przedsiębiorstwa korzystały z wielu przywilejów: jak np. pierwszeństwo w uzyskiwaniu korzystnych zamówień państwowych, tanich kredytów, zwolnień podatkowych. Wkrótce BGK stał się jednym z największych banków II Rzeczypospolitej, miał duży udział w powstających kluczowych dla państwa inwestycjach jak Centralny Okręg Przemysłowy i port w Gdyni. Bank był też współwłaścicielem British and Polish Trade Bank A.G. w Wolnym Mieście Gdańsku.
AS
