4 czerwca 1917 r. Dekret o utworzeniu Armii Polskiej we Francji
Na mocy podpisanego 4 czerwca 1917 roku przez prezydenta Francji Raymonda Poincare'a dekretu nad Sekwaną powstała Armia Polska we Francji, którą – ze względu na mundury – nazwano Błękitną Armią.
Wybuch I wojny światowej zmobilizowały polskie środowiska emigracyjne we Francji, gdzie podjęto starania o zgodę na utworzenie jednostek wojskowych, które w przyszłości miały przyczynić się do odzyskania niepodległości przez Polskę.
Władze francuskie wyraziły zgodę, co doprowadziło do powstania dwóch kompanii, nazwanych od miejsca powstania Bajończykami i Ruelczykami. Pierwsi z nich, wyniku poniesionych strat na froncie, zostali rozwiązania. Drugich włączono do Legii Cudzoziemskiej.
W kolejnych latach trwania i wojny światowej kwestia polskiej armii we Francji została zepchnięta na drugi plan. Wszystko to z powodu obawy, że walcząca po stronie Ententy carska Rosja wyrażała sprzeciw przeciwko tworzeniu polskich oddziałów.
Sytuacja zmieniał się po wybuchu rewolucji lutowej w Rosji w 1917 roku. W czerwcu powstała Misja Wojskowa Francusko-Polska, która zajęła się tworzeniem kolejnej polskiej armii nad Sekwaną.
Francuscy politycy przekonywali prezydenta Raymonda Poincare’a , że polscy żołnierze powinni walczyć pod polskim sztandarem. Tak też się stało, choć Polacy walczyli pod francuskim dowództwem. Prezydencki dekret o powołaniu Armii Polskiej we Francji 4 czerwca 1917 roku.
Do Armii Polskiej wstępowali głownie emigranci z Francji, Stanów Zjednoczonych, Brazylii oraz jeńcy polscy z armii austriackiej i niemieckiej. Pod koniec czerwca armia liczyła ponad 9 tysięcy żołnierzy.
