4 grudnia 1978 r. Na obczyźnie zmarł Tadeusz Kasprzycki – komendant I Kompanii Kadrowej
Tadeusz Kasprzycki zapisał się na kartach historii niepodległej Polski, gdy jako komendant - wyznaczony przez Józefa Piłsudskiego - wyprowadził I Kompanię Kadrową z Oleandrów i w Michałowicach przekroczył granice zaborów.
Tak opisał to we wspomnieniach Bolesław Wieniawa - Długoszowski: "Kiedy stanęliśmy na szczycie wzniesienia, skąd szeroki roztaczał się widok na północ, na Królestwo, Kasprzycki zatrzymał i afrontował kompanię, a stanąwszy przed frontem zwrócił się do nas z następującymi słowami: Koledzy! Weszliśmy na ziemię Królestwa Polskiego jako pierwszy od 1831 roku oddział regularnego wojska polskiego. Powitajmyż tę ziemie po żołniersku - Baczność! - zakończył swe przemówienie już tonem komendy.(...) Ruszyliśmy naprzód - na Słomniki, Miechów, Kielce - do Warszawy".
Tadeusz Kasprzycki urodził się 16 stycznia 1891 roku w Warszawie. Studiował matematykę na Sorbonie, nauki polityczne w Wyższej Szkole Nauk Politycznych w Paryżu oraz prawo międzynarodowe w Uniwersytecie w Genewie.
Od 1910 roku działał w Związku Walki Czynnej i w Związku Strzeleckim. Ukończył Oficerską Szkołę Strzelecką w Stróży i Kurs Wyższej Szkoły Oficerskiej, oraz brał czynny udział w pracach Związku Strzeleckiego. Pełnił funkcję komendanta Związku Strzeleckiego początkowo w Paryżu a później w Szwajcarii i południowej Francji.
W 1913 roku uczestniczył w zajęciach oficerskiej letniej szkoły Związku Strzeleckiego w Stróży pod Limanową. W lipcu 1914 roku był komendantem oficerskiej szkoły letniej w Oleandrach. Komendantem I kompanii Kadrowej został 2 sierpnia, a 6 sierpnia wyruszył z oddziałem do Kongresówki.
Po utworzeniu Legionów Polskich Kasprzycki został odkomenderowany do sztabu I Brygady. W roku 1915 Józef Piłsudski powierzył mu funkcję komendanta Polskiej Organizacji Wojskowej w Warszawie, a później w Lublinie gdzie przygotowywano kadry dla przyszłego wojska polskiego. W 1917 roku Kasprzycki piastował stanowisko szefa sekcji ogólnej i organizacyjnej w Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu. W tym samym roku stworzył Związek Polskich Organizacji Wojskowych.
Po powrocie Piłsudskiego z Magdeburga kierował Adiutanturą Generalną Naczelnego Wodza i Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. W latach 1919-1921 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu i Prywatnej Szkoły Nauk Politycznych. Po powrocie do kraju zajmował wiele odpowiedzialnych stanowisk w Sztabie Generalnym.
1 stycznia 1929 roku Prezydent RP awansował Kasprzyckiego na stopień generała brygady. Po śmierci Józefa Piłsudskiego, Prezydent RP, na wniosek Prezydenta Rady Ministrów Walerego Sławka powierzył mu kierownictwo Ministerstwa Spraw Wojskowych. Zajmował to stanowisko od 13 października 1935 roku do 30 września 1939 roku - w rządach Mariana Zyndrama-Kościałkowskiego i Felicjana Sławoja Składkowskiego. W 1936 roku został awansowany na stopień generała dywizji.
Generał szokował opinię publiczna swoim romansem z aktorką Zofią Kajzer (było to powodem samobójstwa jego żony), z którą się później ożenił.
Podczas kampanii wrześniowej 18 września wraz z rządem ewakuował się do Rumunii, gdzie został internowany. Oskarżany przez rząd Sikorskiego o brak odpowiedniego przygotowania Polski do wojny nie został przyjęty do służby wojskowej w siłach polskich na Zachodzie. Z Rumunii w 1944 roku przez Turcję przybył do Wielkiej Brytanii. Od roku 1954 przebywał na emigracji w Kanadzie, gdzie zmarł.
AS
-------------------------------
4 grudnia zdarzyło się także:
4 grudnia 1938 r. Zmarł abp Józef Teodorowicz
