6 lipca 1950 r. Układ pomiędzy Polską i NRD o granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej
Traktat „Układ między Rzeczypospolitą Polską a Niemiecką Republiką Demokratyczną o wytyczeniu ustalonej i istniejącej polsko-niemieckiej granicy państwowej” został podpisany w domu kultury w Zgorzelcu. Polskę reprezentowali premier Józef Cyrankiewicz i sekretarz generalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych Stefan Wierbłowski, natomiast stronę niemiecką - premier Otto Grotewohl i minister spraw zagranicznych NRD Georg Dertinger
W artykule 1 układu zgorzeleckiego stwierdzono " Wysokie Układające się Strony zgodnie stwierdzają, że ustalona i istniejąca granica biegnąca od Morza Bałtyckiego wzdłuż linii na zachód od miejscowości Świnoujście i dalej wzdłuż rzeki Odry do miejsca, gdzie wpada Nysa Łużycka oraz wzdłuż Nysy Łużyckiej do granicy czesko-słowackiej, stanowi granicę państwową między Polską a Niemcami".
Wytyczeniem granicy zajęła się Mieszana Komisja Polsko-Niemiecka. Zobowiązano się także do zawarcia porozumień w sprawie przejść granicznych, małego ruchu granicznego oraz żeglugi na wodach pasa granicznego. Wykonanie przyjętych postanowień zostało potwierdzone "Aktem o wykonaniu wytyczenia państwowej granicy między Polską a Niemcami" z 27 stycznia 1951 r. we Frankfurcie nad Odrą. Podpisali go prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i prezydent Niemieckiej Republiki Demokratycznej "pragnąc utrwalić w oparciu o wolę obydwu narodów nienaruszalną granicę pokoju i przyjaźni między obu narodami".
Stwierdza się w nim, że "ogólna długość wytyczonej linii granicy polsko-niemieckiej wynosi 460,4 km; z tego długość odcinka lądowego granicy według pomiarów geodezyjnych wynosi 51,1 km, długość odcinka wodnego (na rzekach i kanałach) określona sposobem graficznym według map granicy państwowej w skali 1: 25 000 wynosi 389,8 km, a długość odcinka na wewnętrznych wodach morskich - 19,5 km".
AS
