6 stycznia 1914 r. Otwarto Most Poniatowskiego
Pierwotnie zwany mostem imienia cesarza Mikołaja II, most Poniatowskiego był drugą drogową przeprawą przez Wisłę w Warszawie.
Plany wzniesienia przeprawy przez Wisłę mostu na przedłużeniu Alej Jerozolimskich pojawiły się jeszcze w 1870 roku. Jednak ze względu na sprzeciw carskich władz wojskowych Warszawy i brak środków finansowych, wyczekiwany przez mieszkańców miasta projekt nie był realizowany.
Dopiero zabiegi inżyniera Mieczysława Marszewskiego oraz coraz silniejszy nacisk społeczny przyniosły efekt. W 1904 roku powstał komitet budowy mostu, na czele którego stanął właśnie Marszewski.
Projekt mostu, z charakterystycznymi wieżami wjazdowymi w stylu polskiego renesansu, zaprojektował profesor Stefan Szyller. Dziś pełniące funkcję ozdobną, wieżyczki na początku XX wieku miały pełnić rolę strażniczą.
Budowę rozpoczęto w 1905 roku, a prace prowadziła firma "K. Rudzki i S-ka". Po pięciu latach okazało się, że przekroczono budżet budowli. W efekcie władze carskie usunęły z komitetu Marszewskiego, którego uznano winnym rzekomych zaniedbań. Polski inżynier nie usłyszał jednak żadnych oficjalnych zarzutów.
Postawiony na kamiennych filarach metalowy most o ośmiu przęsłach liczył 506 metrów długości. Przedłużeniem przeprawy był żelbetowy wiadukt nad Powiślem o długości 700 metrów.
Otwartemu 6 stycznia 1914 roku mostowi władze carskie nadały imię cesarza Mikołaja II. Nazwa oczywiście nie przyjęła się wśród warszawiaków, którzy - z okazji przypadającej w 1913 roku setnej rocznicy śmierci księcia Józefa Poniatowskiego - nazywali przeprawę imieniem bohatera narodowego albo po prostu trzecim mostem. Nazwa mostu Poniatowskiego została oficjalnie przyjęta później.
