7 grudnia 1970 r. Układ PRL i RFN
Podpisany przez ówczesnego premiera Józefa Cyrankiewicza i kanclerza RFN Willy'ego Brandta, układ potwierdzający granicę na Odrze i Nysie Łużyckiej, był prawdziwym przełomem w stosunkach polsko-niemieckich.
Preludium do układu PRL-RFN z 7 grudnia 1970 roku był, zawarty 12 sierpnia 1970 roku w Moskwie, traktat normalizujący stosunki Zachodnich Niemiec i Związku Sowieckiego. Niemcy i Rosjanie zobowiązali się w nim do "nieograniczonego poszanowania integralności terytorialnej wszystkich państw w Europie w ich obecnych granicach". Odnosiło się to również do powojennych granic Polski.
"Republika Federalna Niemiec i Polska Rzeczpospolita Ludowa zgodnie stwierdzają, że istniejąca linia graniczna, której przebieg został ustalony w rozdziale IX postanowień Konferencji Poczdamskiej z 2 sierpnia 1945 r. od Morza Bałtyckiego bezpośrednio na zachód od Świnoujścia i stąd wzdłuż rzeki Odry do miejsca, gdzie wpada Nysa Łużycka, oraz wzdłuż Nysy Łużyckiej do granicy z Czechosłowacją, stanowi zachodnią granicę państwową Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej" - stanowił pierwszy artykuł układu polsko-niemieckiego.
W dalszych artykułach traktatu PRL i RFN zobowiązały się do przestrzegania integralności terytorialnej i niewysuwania wzajemnych pretensji terytorialnych.
Podpisując traktat rząd RFN zaznaczył jednocześnie, że wypędzenie ludności niemieckiej nie zostało uznane za zgodne z prawem. Przypomnijmy tutaj, że o wypędzeniu Niemców z terenów tak zwanych ziem odzyskanych w 1945 roku nie zadecydował rząd polski, ale mocarstwa alianckie: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja i Związek Sowiecki.
Jak podkreślają historycy, podpisanie układu z Republiką Federalną Niemiec w 1970 roku było ogromnym sukcesem dyplomatycznym Władysława Gomułki.
