7 listopada 1806 r. Powstanie wielkopolskie

Toczący od 1805 roku wojnę między innymi z Prusami Napoleon Bonaparte miał świadomość, że zbrojny zryw nawet niewielkich sił na tyłach pruskiej armii w Wielkopolsce, może być wielce pomocny dla Francuzów. Z tego powodu wezwał do siebie między innymi generała Dąbrowskiego oraz Wybickiego i wspomnianymi wyżej słowami miał zlecić wywołanie powstania w Poznaniu.

Dąbrowski i Wybicki wjechali do Poznania 6 listopada 1806 roku. Tego dnia w stolicy Wielkopolski padał ulewny deszcz, co jednak nie powstrzymało tłumów poznaniaków od powitania wysłanników Napoleona. Co więcej, na rogatkach z powozu Dąbrowskiego i Wybickiego wyprzężono konie, a pojazd do centrum pociągnęli mieszkańcy miasta.

7 listopada można uznać w historiografii za początek powstania wielkopolskiego. Tego dnia Dąbrowski wygłosił proklamację podyktowaną przez Napoleona, w której znalazły się wspomniane słowa: "Na niepodległość trzeba sobie zasłużyć". W odezwie zawarto również obietnicę pomocy Polakom w "wskrzeszeniu państwa, jeśli tylko wykażą Napoleonowi, że są tego warci".

Wypadki toczyły się błyskawicznie. Kolejnego dnia Dąbrowski rozpoczął tworzenie polskiej armii, która w niedługim czasie liczyła około 20 tysięcy żołnierzy. W dużej części byli to polscy dezerterzy z armii pruskiej. W tym czasie Wybicki zaczął budowę zrębów polskiej administracji.

Walki polskiego wojska z Prusakami objęły nie tylko Wielkopolskę, ale także ziemię sieradzką, Kujawy, Mazowsze i Pomorze. Ich ukoronowaniem był udział polskich batalionów w bitwie pod Frydlandem 14 czerwca 1807 roku, gdzie Napoleon pokonał armię carską. Jednym ze skutków tej wiktorii było utworzenie Księstwa Warszawskiego.

Dodajmy na koniec, że powstanie wielkopolskie z 1806 roku było jednym z czterech, obok powstania wielkopolskiego z lat 1918-1919, powstania sejneńskiego z 1919 roku oraz II powstania śląskiego, zakończonych sukcesem powstań w historii Polski.