7 listopada 1975: Zmarł Alfons Długosz
Malarz, fotografik (członek Związku Polskich Artystów Fotografików) i pedagog, twórca i pierwszy dyrektor Muzeum Żup Krakowskich. Zawdzięczamy mu uratowanie historycznych urządzeń kopalni oraz zabytkowych komór, które ówczesna dyrekcja kopalni chciała zasypać.
Prace rozpoczął w 1949 roku. "Nie miałem żadnych funduszów, całym moim kapitałem były własne ręce i dużo dobrych chęci. Do pracy zabrałem się jednak z pasją. Wśród załogi poszukałem doświadczonego górnika Franciszka Krzeczkowskiego, wytrawnego znawcę kopalni, od dziesiątków lat pracującego w dziale mierniczym. Wspólnym wysiłkiem z podziemnego labiryntu zawalisk, czeluści i prawiecznych zrębów, wydzieraliśmy pradawne, porzucone lub zapomniane narzędzia pracy, dziwaczne machiny i urządzenia sprzed wieków. Gromadziliśmy je skrzętnie w podziemnej komorze. Miały dać świadectwo ogromu wielowiekowego trudu górniczego i dokumentować tysiącletnią historię ludu podziemnej krainy, znaczoną strugami potu i krwi. Zbieraliśmy skały i sole, skamieliny i kryształy. Skarbami tymi zapełniałem komorę po komorze" - tak początki prac wspominał Alfons Długosz w dziele "Wieliczka Magnum Sal jako zabytek kultury materialnej" - pierwszej monografii kopalni soli w Wieliczce.
Pierwsza ekspozycja została urządzona w komorze "Warszawa" w 1951 roku, jednak stała wystawa powstała w 1966 r. w zespole komór Russeger, Maria Teresa, Modena, Kraj, Pstrowski (Saurau). Kustoszem muzeum został Alfons Długosz.
Przez lata gromadził materiały obrazujące dzieje żup krakowskich, był także autorem pełnej dokumentacji fotograficznej saliny i inicjatorem odbudowy wielickiego zamku żupnego. Jego imieniem nazwano jedną z komór kopalni i ulicę w Wieliczce.
AS
