7 maja 1964 r. Gomułka o "dogmatykach i warchołach"

Co tak bardzo zaniepokoiło pierwszego sekretarza KC PZPR, że aż postanowił osobiście porozmawiać z załogą "Huty Warszawa" o "nielegalnych materiałach sporządzonych przez sekciarsko-dogmatyczną grupę Kazimierza Mijala"? Gomułka najwyraźniej obawiał się zatwardziałego komunisty Mijala, który w czasach stalinowskich był jedną z najbardziej wpływowych osób w ludowej Polsce.

Po dojściu do władzy Gomułki, stopniowo odsuwany od najważniejszych funkcji, Mijal zwrócił się w stronę się maoizmu. Jako bezkompromisowy lewicowiec, zarzucał Gomułce próby porozumienia z Kościołem katolickim i zaprzestanie kolektywizacji. W połowie lat 60. zeszłego stulecia założył konspiracyjną Komunistyczną Partię Polski.

Pierwszy sekretarz KC PZPR nie mógł pozwolić sobie na tolerowanie tak radykalnych i wrogich mu osób w aparacie władzy. Po spotkaniu z załogą "Huty Warszawa", skrytykował zwolenników Mijala, do której to grupy zaliczał "nie tylko zatwardziałych i prymitywnych dogmatyków, lecz także elementy warcholskie". W konsekwencji wielu "mijalowców" zostało aresztowanych, a w trakcie czerwcowego IV Zjazdu PZPR Gomułka zaatakował maoistów za rozłamową działalność, charakteryzującą się "obcym marksizmowi-leninizmowi nacjonalizmem i wielkomocarstwowością".

Sam Mijal 14 lutego 1966 roku uciekł z ludowej Polski do Tirany, posługując się paszportem wydanym przez Ambasadę Albanii na nazwisko Servet Mehmetka. W stolicy Albanii za pośrednictwem Radia Tirana nadawał audycje w języku polskim, w których propagował maoizm. Później wyjechał do Chin, by w 1983 roku potajemnie wrócić do kraju. Rok później został aresztowany, ale zwolniono go po trzech miesiącach. Pod koniec lat 80. krytykował nie tylko "Solidarność", ale również peerelowskie władze za ustępstwa wobec opozycji. Zmarł w 2010 roku, pod koniec życia wspierając środowiska nacjonalistyczne.