7 października 1944 r. PKWN powołuje do życia Milicję Obywatelską
Dekret PKWN tworzył formalnie Milicję Obywatelską „jako prawno-publiczną formację służby Bezpieczeństwa Publicznego”. Do jej zadań należało: ochrona bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego; prowadzenie dochodzenia i ściganie przestępców; wykonywanie zleceń władz administracyjnych, sądów i prokuratury „w zakresie prawem przewidzianym”.
Organizacja Milicji Obywatelskiej odpowiadała podziałowi administracyjnemu państwa. Milicja Obywatelska podlegała Kierownikowi Resortu Bezpieczeństwa Publicznego a na jej czele stał Komendant Główny. W terenie działały komendy wojewódzkie, powiatowe, miejskie i dzielnicowe.
Przyjęto, że kontrolę społeczną nad działalnością Milicji Obywatelskiej sprawują rady narodowe, za pośrednictwem prezydium lub specjalnej komisji.
Komendanta Głównego MO mianował i miał prawo zwolnić Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego na wniosek Kierownika Bezpieczeństwa Publicznego (wówczas był nim Stanisław Radkiewicz). Pierwszym komendantem głównym MO został Franciszek Jóźwiak "Witold" - zastępca dowódcy Armii Ludowej. Szkoleni przez instruktorów z NKWD żołnierze AL stanowili podstawową kadrę Milicji Obywatelskiej. Licznie reprezentowani byli także żołnierze oddelegowani z Ludowego Wojska Polskiego, członkowie PPR, a także współdziałających w ramach PKWN - PPS i Stronnictwa Ludowego.
Do końca 1944 roku w szeregach MO służyło ok. 14. tys. funkcjonariuszy. Zanim wprowadzono jednolite umundurowanie jedynym oznaczeniem milicjantów była biało-czerwona opaska z napisem. Dopiero w 1946 roku milicja otrzymała mundur kroju wojskowego z otokami w kolorze niebieskim. Początkowo funkcjonariuszom milicji nadawano stopnie wojskowe - zmianę wprowadziły przepisy z 1954 roku, z zachowaniem wojskowego nazewnictwa.
Dzień ogłoszenia dekretu PKWN o utworzeniu Milicji Obywatelskiej był w PRL-u obchodzony jako Dzień Milicji Obywatelskiej.
AS
