7 stycznia 1939 r. Pogrzeb Romana Dmowskiego
Roman Dmowski, główny ideolog polskiego ruchu narodowego, lider Narodowej Demokracji, zmarł 2 stycznia 1939 roku w Drozdowie na Podlasiu. Polityk przeszedł udar mózgu i zapalenie płuc.
Ostatnie pożegnanie i uroczystości pogrzebowe odbyły się w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w rodzinnym grobowcu.
Na ulicach pojawiły się klepsydry: "Roman Dmowski duszy polskiej Budziciel; Idei narodowej Twórca i Bojownik nieugięty, nieustraszony; Pokoleń Wychowawca i Przewodnik; Polski Narodowej Syn ukochany".
W "Kurierze Warszawskim" ( nr 7, z 7 stycznia 1939 r.) zamieszczono opis pogrzebu: "Na Rynku Starego Miasta ustawiły się szerokie kolumny Stronnictwa Narodowego. Do katedry wmaszerowało pół tysiąca pocztów sztandarowych. (...) Boczne nawy zapełniać się poczynają setkami delegacji ze wszystkich stron Polski. (...) Nabożeństwo transmitowane jest głośnikami na Rynek Starego Miasta i ulicy Świętojańskiej. W śniegu przyklękły tysiączne rzesze, kłonią się sztandary. (...) Dopiero o godzinie 13.00 trumnę na ramionach wyniesiono z kościoła archikatedralnego i tłumny, wielotysięczny orszak żałobny wyruszył ku cmentarzowi".
Trumna spowita flagą narodową została przewieziona ulicami Warszawy. W uroczystościach uczestniczyło (w zależności od źródeł informacji) 100 tys. lub 200 tys. osób. Była to jedna z największych manifestacji II RP. Na pogrzebie zabrakło przedstawicieli ówczesnych władz sanacyjnych.
W 1999 r., w sześćdziesiątą rocznicę śmierci Romana Dmowskiego, Sejm RP przyjął uchwałę, w której wyraził uznanie dla wybitnego Polaka. "(...)Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla walki i pracy wielkiego męża stanu na rzecz odbudowania niepodległości państwa polskiego i stwierdza, że dobrze przysłużył się Ojczyźnie. W swojej działalności Roman Dmowski kładł nacisk na związek pomiędzy rozwojem Narodu i posiadaniem własnego państwa, formułując pojęcie narodowego interesu. Stworzył szkołę politycznego realizmu i odpowiedzialności.(...). Szczególna jest rola Romana Dmowskiego w podkreślaniu ścisłego związku katolicyzmu z polskością dla przetrwania Narodu i odbudowania państwa".
AS
