8 czerwca 1997 r. Jan Paweł II kanonizował królową Jadwigę Andegaweńską
Podczas VI pielgrzymki Jana Pawła II do ojczyzny miało miejsce bardzo ważne dla Kościoła polskiego wydarzenie. W Krakowie, podczas mszy św. na Błoniach odbyła się pierwsza uroczystość kanonizacyjna na terenie Polski. Papież ogłosił świętą królową Jadwigę, patronkę Polski, Litwy i Rusi.
Na Błonia w tym dniu przybyło ponad 1,5 miliona wiernych. Ołtarz, wykonany przez górali z Zawoi, Suchej Beskidzkiej i Makowa Podhalańskiego, zwieńczył 28-metrowy stalowy krzyż. W uroczystości uczestniczyli biskupi z Wilna (Litwa) i z Eger (Węgry) oraz prezydenci z Wilna i Budapesztu, miast zwianych z życiem i działalnością polskiej królowej.
"Długo czekałaś, Jadwigo, na ten uroczysty dzień. Prawie 600 lat minęło od twej śmierci w młodym wieku. Umiłowana przez naród cały, ty, która stoisz u początku czasów jagiellońskich, założycielko dynastii, fundatorko Uniwersytetu Jagiellońskiego w prastarym Krakowie, długo czekałaś na dzień twojej kanonizacji - ten dzień, w którym Kościół ogłosi uroczyście, że jesteś świętą patronką Polski w jej dziedzicznym wymiarze - Polski za twoją sprawą zjednoczonej z Litwą i Rusią: Rzeczpospolitej trzech narodów. Dziś nadszedł ten dzień. (...)Niech ten dzień będzie dniem radości nie tylko dla nas, współcześnie żyjących, ale także dla nich wszystkich - tych, którzy na ziemi go nie doczekali. Niech będzie wielkim dniem świętych obcowania. Gaude, mater Polonia!" - mówił w homilii Jan Paweł II.
Dla ojca świętego było to szczególne wydarzenie: "Raduj się, Krakowie! (...)Jakże pragnąłem przybyć tutaj i w imieniu Kościoła uroczyście zapewnić cię, Krakowie, umiłowane moje miasto, że nie myliłoś się, od wieków czcząc Jadwigę jako świętą. Dziękuję Bożej Opatrzności, że jest mi to dane - że dane mi jest wpatrywać się razem z wami w tę postać jaśniejącą Chrystusowym blaskiem i uczyć się, co znaczy, że »największa jest miłość«".
Jak zawsze podczas pielgrzymek papież kierował do Polaków słowa pouczenia: "Uczmy się w szkole św. Jadwigi królowej, jak wypełniać to przykazanie miłości. Zastanawiajmy się nad »polską prawdą«. Rozważajmy, czy jest szanowana w naszych domach, w środkach społecznego przekazu, urzędach publicznych, parafiach? Czy nie wymyka się niekiedy ukradkiem pod naporem okoliczności? Czy nie jest wykrzywiana, upraszczana? Czy zawsze jest w służbie miłości?"
Zastanawiajmy się nad »polskim czynem«. Rozważajmy, czy jest podejmowany roztropnie? Czy jest systematyczny, wytrwały? Czy jest odważny i wielkoduszny? Czy jednoczy, czy też dzieli ludzi? Czy nie uderza w kogoś nienawiścią albo pogardą? A może tego czynu miłości, polskiego, chrześcijańskiego czynu jest zbyt mało?"
"Święta nasza królowo, Jadwigo, ucz nas dzisiaj - na progu trzeciego tysiąclecia - tej mądrości i tej miłości, którą uczyniłaś drogą swojej świętości. Zaprowadź nas, Jadwigo, przed wawelski krucyfiks, abyśmy jak ty poznali, co znaczy miłować czynem i prawdą, i co znaczy być prawdziwie wolnym. Weź w opiekę swój naród i Kościół, który mu służy, i wstawiaj się za nami u Boga, aby nie ustała w nas radość. Raduj się, matko Polsko! Gaude, mater Polonia!" - zakończył homilię Jan Paweł II.
AS
