8 lutego 1897 r. Koszary dla Austriaków
8 lutego 1897 roku galicyjski Sejm Krajowy przyjął uchwałę o wybudowaniu koszar w zamian za opuszczenie przez wojsko austriackie Wawelu.
Po trzecim rozbiorze Rzeczpospolitej w 1795 roku Wawel znalazł się pod zaborem austriackim. Wzgórze zamkowe zostało zamienione w bazę wojskową z koszarami. W trakcie przebudowy zabytkowe budowle na Wawelu zostały częściowo zniszczone albo zmienione. Między innymi obmurowano krużganki, zmieniono wnętrza zamku, rozebrano część budynków, w tym kościoły św. Jerzego i św. Michała.
Po stłumieniu powstania krakowskiego i likwidacji przez Austriaków Rzeczypospolitej Krakowskiej, na Wawelu zbudowano trzy gmachy szpitala wojskowego, a w kolejnych latach przebudowano mury obronne, tak by dostosować je do kompleksu obronnego Twierdza Kraków.
W tym czasie Polacy w Galicji walczyli o odzyskanie Wawelu. W 1880 roku na ręce Franciszka Józefa złożona została petycja z prośbą o opuszczenie wzgórza przez armię, która cesarz Austro-Węgier przyjął pozytywnie. Zaoponowała jednak armia, żądając wysokiej rekompensaty w wysokości półtora miliona guldenów. Z funduszy tych miano wybudować nowy szpital i koszary.
Negocjacje trwały wiele lat, w tym czasie zbierano również pieniądze, a do funduszu z prywatnej kasy dołożył się nawet sam Franciszek Józef, przekazując 100 tysięcy już wówczas koron na restaurację zabytków wawelskich.
8 lutego 1897 roku, w pięćdziesiątą rocznicę objęcia tronu przez Franciszka Józefa, galicyjski Sejm Krajowy przyjął uchwałę o wybudowaniu nowych koszar dla cesarsko-królewskiej armii. Cesarz wyraził zgodę na opuszczenie wzgórza wawelskiego przez wojsko w 1905 roku.
