9 czerwca 1936 r. Okólnik o zwalczaniu pornografii
"Polecam niezwłocznie i energicznie przystąpić do walki z pornografią, przedsiębiorąc właściwe i stanowcze środki w celu niedopuszczenia do sprowadzania, wytwarzania bądź rozpowszechniania druków, wizerunków lub innych przedmiotów pornograficznych" – można było przeczytać w podpisanym przez ministra spraw wewnętrznych Felicjana Sławoja-Składkowskiego okólniku.
O tym, jak w przedwojennej Polsce wyglądał rynek pornograficzny, pisał w książce "Epoka hipokryzji. Seks i erotyka w przedwojennej Polsce" Kamil Janicki.
"Seks jest wszędzie. Jest w gazetach, w radiu, w reklamach i w kinie. (...) W drugiej Rzeczpospolitej trwa rewolucja seksualna. Kraj nieskazitelnych dżentelmenów, pełnych gracji dam i bohaterów, którzy wywalczyli niepodległość - był jednocześnie niekwestionowaną ojczyzną seksualnego wyzwolenia" - można przeczytać.
Erotyka publikowana była m.in. w czasopismach o tak nie budzących wątpliwości tytułach, jak "Amorek" czy "Nowy Dekameron". Kwitł też czarny rynek zakazanej pornografii.
Z tego powodu rząd postanowił przedsięwziąć zdecydowane kroki mające na celu ukrócenie "bezeceństw" i podjąć zwalczanie "degeneracji moralnej i fizycznej narodu". Temu miał służyć cytowany już wyżej okólnik o zwalczaniu pornografii z 9 czerwca 1936 roku.
Za pornografię uważano "pisma, druki, wizerunki lub inne przedmioty, które - biorąc pod uwagę przeciętne przeświadczenie ogółu - oczywiście obrażają poczucie wstydu i przyzwoitości".
Przestępstwem było nie tylko tworzenie treści pornograficznych, ale też ich rozpowszechnianie i udostępnianie. "Polecam również zwrócić baczną uwagę na wszelkiego rodzaju ogłoszenia (zwykle dość zręcznie zamaskowane) mające na celu ułatwianie rozpowszechniania pornografii" - pisała minister Sławoj-Składkowski.
Okólnik kończył się apelem o ściganie przestępców łamiących przepisy o zwalczaniu pornografii, która to była "sprawą mająca doniosłe znaczenie dla zdrowia i tężyzny moralnej narodu".
AW
