9 listopada 1942: Ostateczna likwidacja getta na Majdanie Tatarskim w Lublinie
Dzielnica żydowska na Majdanie Tatarskim, peryferyjnej części Lublina powstała w kwietniu 1942 roku.
Na terenie getta przebywać mogli jedynie posiadacze J-Ausweisów, stanowiących jednocześnie przepustki do opuszczania dzielnicy w celu wykonywania pracy poza jej obrębem. Przebywało tam ok. 7 tys. Żydów.
Nielegalne opuszczanie dzielnicy karane było śmiercią. Likwidacja getta rozpoczęła się o świcie 9 listopada 1942 r.
Akcją dowodzili SS-Obersturmführer Hermann Worthoff, SS-Untersturmführer Walter, SS-Untersturmführer Harry Sturm i SS-Untersturmführer Knitzky. Uczestniczyli w niej również funkcjonariusze formacji pomocniczych szkoleni w Trawnikach i Żydowskiej Służby Porządkowej.
Żydów, którzy dotrwali do tego czasu, około 3 tys. osób, przeniesiono do obozu koncentracyjnego na Majdanek, gdzie przeprowadzona została selekcja i osoby chore, dzieci oraz starców wybrano na śmierć, a pozostałych przydzielono do różnych komand roboczych.
W trakcie likwidacji getta zastrzelono na miejscu co najmniej 180 osób m.in. pacjentów szpitali oraz niemowlęta, jak również na osobisty rozkaz Odilo Globocnika - Prezesa Judenratu, doktora Marka Altena, Komendanta Żydowskiej Służby Porządkowej, Henryka (Mońka) Goldfarba, niemieckiego konfidenta i jedną z najbardziej wpływowych osób wśród żydowskiego establishmentu w getcie, Szamę Grajera oraz rabina Hersza Majlecha Talmuda.
Przedstawiciele żydowskiej administracji getta rozstrzelani zostali, gdyż najprawdopodobniej dysponowali wiedzą o malwersacjach finansowych wśród niemieckich oficerów realizujących akcję "Reinhardt".
http://teatrnn.pl/leksykon/
