9 maja 1945 r. Ustanowiono Narodowe Święto Zwycięstwa i Wolności
Prezydium Krajowej Rady Narodowej zatwierdziło dekret rady Ministrów o ustanowieniu Narodowego Święta Zwycięstwa i Wolności.
"Celem upamiętnienia po wsze czasy zwycięstwa Narodu Polskiego i Jego Wielkich Sprzymierzeńców nad najeźdźcą germańskim, demokracji nad hitleryzmem i faszyzmem, wolności i sprawiedliwości nad niewolą i gwałtem - dzień 9 maja, jako dzień zakończenia działań wojennych stanowić będzie Narodowe Święto Zwycięstwa i Wolności" - głosił dekret podpisany przez Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, Bolesława Bieruta.
Tego samego dnia w Berlinie przed marszałkiem Gieorgijem Żukowem podpisana została bezwarunkowa kapitulacja Niemiec, kończąca wojnę światową w Europie.
Święto było szczególnie uroczyście obchodzone Polsce Ludowej w latach 1946-1989. Główne obchody połączone z defiladą wojsk i prezentacja sprzętu wojskowego odbywały się głównie na Placu Zwycięstwa lub Placu Defilad w Warszawie. Od 1945 do 1950 roku był to nawet dzień wolny od pracy.
"W święto pokoju, 9-go maja złączeni z całym narodem uczuciami radości i dumy wyrażamy gotowość trwania w pracy nad utrwalaniem pokoju i pełnego wydobycia jego możliwości. Obracamy wzrok na ziemie odzyskane, przyszłe pole pracy wielu z nas" - pisali w 1946 r. studenci z zarządu Bratniej Pomocy Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Pierwszą rocznicę zwycięstwa szczególnie uroczyście obchodzono w polskim Wrocławiu. Na placu Wolności odprawiona została msza polowa, celebrowana przez administratora apostolskiego archidiecezji wrocławskiej ks. Karola Milika. Odśpiewano "Boże coś Polskę" i rozpoczęła się część świecka obchodów. Przemawiali m.in. wiceprezydenta Krajowej Rady Narodowej Stanisław Szwalbe i wicepremier Władysław Gomułka. Manifestacja zakończyła się defiladą młodzieży, członków partii politycznych, kolejarzy, robotników i oddziałów Wojska i Milicji Obywatelskiej.
AS
