Pierwsze zwycięstwo aliantów w II wojnie światowej. Polacy mieli w nim znaczny udział

28 maja 2025 roku, jak co roku, norweski Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zorganizował uroczystości dla upamiętnienia żołnierzy poległych w bitwie o Narwik. Było to pierwsze zwycięstwo aliantów na frontach II wojny światowej.

Port w Narwiku miał strategiczne znaczenie dla stron walczących w II wojnie światowej, tutaj odbywał się przeładunek żelaza ze szwedzkich kopalń — surowca niezbędnego do produkcji broni. Plan opanowania Norwegii, a szczególnie Narwiku, nosił nazwę "Weserübung". Do jego realizacji Niemcy przystąpili na początku kwietnia 1940 roku. 

Walki o Narwik rozpoczęły się 9 kwietnia 1940 roku i potrwały do 8 czerwca — kiedy to alianci wycofali się ze zdobytego miasta. Oddziały niemieckie liczyły 3 tysiące żołnierzy dywizji górskiej gen. Edouarda Dietla oraz 2,5 tysiąca marynarzy. Alianci wysłali do walki 24 tysiące ludzi: Francuzów, Brytyjczyków, Norwegów i Polaków. Pod Narwikiem walczyła Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich oraz okręty brytyjskiego Royal Navy i polskie niszczyciele “Grom", “Błyskawica" i “Burza".

Walki o Narwik trwały przez dwa miesiąca toczyły się zarówno na lądzie, jak i na morzu. Ostatecznie aliantom udało się zdobyć miasto i port. Było to pierwsze zwycięstwo aliantów w II wojnie światowej. Nie obyło się niestety bez ofiar, poległo wówczas 97 Podhalańczyków, a 189 zostało rannych. Była to też ostatnia bitwa stoczona przez ORP “Grom". Niszczyciel zatonął, a śmierć poniosło 59 polskich marynarzy. 

Choć Narwik był niezwykle istotnym portem, jednak zwycięstwo nie zostało w pełni wykorzystane. Intensywne walki we Francji sprawiły, że alianci musieli wycofać się z Narwiku. Dla morale państw stawiających opór III Rzeszy to zwycięstwo miało ogromne znaczenie — dawało nadzieję. Bitwa o Narwik została zaprzęgnięta w propagandowe tryby państwa alianckich.