10 lipca 1992 r. Hanna Suchocka Prezesem Rady Ministrów
Reprezentująca wówczas Unię Demokratyczną Hanna Suchocka została pierwszą kobietą-premierem w historii Polski.
W lipcu 1992 roku doszło do poważnego kryzysu politycznego w Polsce. Po upadku rządu Jana Olszewskiego, w rozdrobnionym na wiele partii i ugrupowań Sejmie I kadencji, próby stworzenia nowego gabinetu przez Waldemara Pawlaka nie powiodły się.
Misję stworzenia rządu podjęła się 10 lipca 1992 roku Hanna Suchocka z Unii Demokratycznej, która tworząc rząd, oparła się na centroprawicowej koalicji, w której skład wchodziły: Zjednoczenie Chrześcijańsko-Demokratyczne, Stronnictwo Ludowo-Demokratyczne, Partia Chrześcijańskich Demokratów, NSZZ "Solidarność", Unia Demokratyczna, Kongres Liberalno-Demokratyczny oraz Polski Program Gospodarczy.
Nazwisko Suchockiej jako kandydatki na premiera padło 3 lipca podczas negocjacji posłów klubu Solidarności Jana Rulewskiego i Bogdana Borusewicza z partiami prawicowymi, którym liderował Jarosław Kaczyński. Kandydatura posłanki Unii Demokratycznej zyskała ich poparcie, na co niewątpliwie miały mocno antyaborcyjne poglądy Suchockiej.
Co ciekawe, szef partii Tadeusz Mazowiecki był przeciwny wystawianiu przez Unię Demokratyczną kandydata na premiera. Nie był też zwolennikiem Suchockiej. "Oby starczyło jej sił i mądrości, by tego nie brać" - miał powiedzieć szef UD Waldemarowi Kuczyńskiemu (Andrzej Brzeziecki: "Tadeusz Mazowiecki. Biografia naszego premiera", 2015).
Kandydatura Suchockiej spodobała się prezydentowi Lechowi Wałęsie. Stało się to, gdy z poparcia dla nowego rządu wycofało się Porozumienie Centrum skonfliktowanych z głową państwa Kaczyńskich.
Wałęsa przyjął Suchocką 8 lipca, a przyszłej premier towarzyszyli Mazowiecki, Wiesław Chrzanowski oraz Rulewski. Dwa dni później Sejm powołał posłankę UD na premiera i wysłuchał jej expose. Następnego dnia zaakceptowano zaproponowany przez Suchocką rząd.
