Porozumienie Centrum. Historia powstania
Powstało w maju 1990 roku, początkowo jako koalicja kilku partii i ugrupowań o różnym profilu (liberalnym, ludowym, chadeckim, związkowym).
PC było jednym z elementów początkujących tzw. wojnę na górze, rozpoczętą w obozie solidarnościowym przez Wałęsę. Potem PC stało się jednolitą partią, zamierzającą być nowoczesną chadecją. Na czele PC stał od początku Jarosław Kaczyński (do 1998 roku, kiedy przewodniczącym został Antoni Tokarczuk). PC poparło kandydaturę Wałęsy w wyborach prezydenckich w 1990 roku, ale następnie - m.in. w związku z konfliktem pomiędzy prezydentem a braćmi Kaczyńskimi - domagało się ustąpienia Wałęsy z urzędu. W 1995 roku popierało kandydaturę Lecha Kaczyńskiego, który jednak z wyborów wycofał się. W 2000 roku PC, które weszło w skład AWS, popierało kandydaturę Krzaklewskiego.
W wyborach parlamentarnych w 1991 roku zdobyło 8,7 proc., po wejściu do Sejmu współtworzyło koalicje rządzące, a jego przedstawiciele wchodzili w skład rządów (podobnie jak wcześniej do rządu Bieleckiego). W 1993 uzyskując 4,4 proc. poparcia nie weszło do Sejmu, a w 1997 roku członkowie PC weszli do Sejmu z list AWS (13 mandatów) i ROP (1 mandat). Od kwietnia 1997 do października 1999 partia nazywała się Porozumienie Centrum - Akcja Wyborcza "Solidarność", a po kolejnym rozłamie we wrześniu 1999 roku (kiedy część PC weszła w skład utworzonego w ramach AWS Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów), część działaczy wróciła do starej nazwy. Przed wyborami w 2001 roku bracia Kaczyńscy wspólnie z innymi dawnymi działaczami PC zorganizowali nowe ugrupowanie, z którym weszli do Sejmu - Prawo i Sprawiedliwość. PC opowiadało się za ustrojem prezydencko-parlamentarnym, gospodarką sprywatyzowaną, powszechną prywatyzacją, ograniczaniem (aż do zlikwidowania) interwencjonizmu państwowego, szybką integracją w ramach struktur europejskich.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
