Bitwa nad Bzurą

9 września 1939 roku Armia "Poznań" dowodzona przez gen. Tadeusza Kutrzebę uderzeniem z rejonu Łęczycy na lewe skrzydło niemieckiej 8. Armii rozpoczęła bitwę nad Bzurą (zwaną też bitwą pod Kutnem). To była największa batalia kampanii wrześniowej i początkowego etapu II wojny światowej w Europie. Wzięły w niej udział wycofujące się z Wielkopolski i Kujaw armie "Poznań" i "Pomorze" pod dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby. Pomimo tego, iż bitwa ta zakończyła się klęską wojsk polskich, to niewątpliwie opóźniła kapitulację Warszawy i wiążąc wojska niemieckie umożliwiła wycofanie się polskich oddziałów do Małopolski Wschodniej. Po udanym wstępnym natarciu sił polskich Niemcy musieli odstąpić od próby szybkiego zdobycia stolicy i przegrupować się, by zlikwidować niespodziewane zagrożenie. Przez dwa tygodnie pomiędzy Wisłą i Bzurą toczyły się krwawe i zacięte walki połączonych Armii "Poznań" i "Pomorze" z 4. i 8. Armią niemiecką. Pozwoliło to stronie polskiej ustabilizować środkowy odcinek frontu na linii Wisły, osłaniany przez Armię "Lublin". Po zakończeniu bitwy gen. Kutrzeba wraz z ocalałą częścią armii przebił się do walczącej stolicy, gdzie 22 września został mianowany zastępcą dowódcy Armii "Warszawa". 27 września z upoważnienia dowództwa obrony Warszawy brał udział w rozmowach kapitulacyjnych. Przeczytaj więcej na temat bitwy nad Bzurą