II RP - woj. wołyńskie

Województwo wołyńskie (1921 - 1939) - drugie pod względem powierzchni województwo w II Rzeczpospolitej. Zostało utworzone 19 lutego 1921 roku, w 1930 przyłączono do niego powiat sarneński (wyłączony z woj. poleskiego). Miało powierzchnię 35 754 km kw. Według spisu z 1931 r. liczyło 2 085 600 mieszkańców. Pod względem narodowości przeważali Ukraińcy (68 proc.), Polacy stanowili 16,6 proc., a Żydzi - 10 proc. Oprócz stolicy województwa - Łucka do największych miast należały: Równe, Kowel, Krzemieniec (rodzinne miasto Juliusza Słowackiego), Ostróg, Włodzimierz, Dubno. Obecnie ziemie woj. wołyńskiego znajdują się na terytorium Ukrainy