Przedwojenna Krynica

Przedwojenna Krynica uchodziła za uzdrowiskowy salon dla elit, który odwiedzało wiele znanych postaci. Słynęła z licznych źródeł leczniczych, które odkryto tu już w XVII wieku. Wielkie zasługi dla rozwoju miasta w XIX w. miał prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego Józef Dietl, ojciec polskiej balneologii. To z jego inicjatywy wybudowano łazienki mineralne i borowinowe, a także wodociąg miejski i krytą pijalnię. Na początku XX w. prof. Rudolf Zuber odkrył w Krynicy najsilniejszą wodę leczniczą w Europie, która została nazwana jego nazwiskiem. Po I wojnie światowej wiele budynków w Krynicy odrestaurowano oraz zbudowano nowe, m.in. Nowe Łazienki, Nowy Dom Zdrojowy, pensjonat Lwigród. Wtedy też wybudowano kolejkę na Górę Parkową, tor saneczkowy i stadion zimowy. Przed wybuchem II wojny światowej Krynicę odwiedzało rocznie 38 tys. osób. W 1937 r. spędzała tutaj swą podróż poślubną przyszła królowa Holandii, księżniczka Julianna z mężem, księciem Bernardem. Uzdrowisko rozsławił znany na całym świecie tenor Jan Kiepura, który miał tu nawet własną willę - „Patria”. Od 1967 r. corocznie w sierpniu odbywa się w Krynicy Festiwal im. Jana Kiepury, na który przyjeżdżają miłośnicy śpiewu operowego.