Rezolucja I Zjazdu PPR w sprawach politycznych. Dokument z 12 XII 1945 r.
Uczestnicy I Zjazdu stwierdzili, że Polska Partia Robotnicza jest nową partią klasy robotniczej i mas pracujących w mieście i na wsi wyrosłą na doświadczeniach II wojny światowej.
1. Zjazd przyjmuje do zatwierdzającej wiadomości sprawozdanie z działalności Komitetu Centralnego partii i stwierdza, że linia polityczna partii była słuszna tak w okresie walki o wyzwolenie narodu i niepodległość Polski, jak też przez cały okres budownictwa odrodzonej ojczyzny.
2. Polska Partia Robotnicza, nawiązując do bohaterskiej walki i ideowych zdobyczy polskiego ruchu robotniczego na przestrzeni 70 lat, przezwyciężyła i odrzuciła błędne koncepcje w ruchu robotniczym i ugruntowała ideologie partii na zasadach utrwalenia niepodległości i bezpieczeństwa Polski oraz oparcia życia narodu i odrodzonego państwa polskiego na podstawach demokracji ludowej.
Zjazd stwierdza, że Polska Partia Robotnicza jest nową partią klasy robotniczej i mas pracujących w mieście i na wsi, partią, która powstała i wyrosła w walce z hitlerowskim najeźdźcą o wolność i niepodległość Polski, o odrodzenie całego narodu w duchu demokracji.
3. Zjazd stwierdza, że dzięki zwycięstwu nad hitleryzmem i niemieckim imperializmem, dzięki temu, że w ogniu walki z faszyzmem masy ludowe zniszczyły w Polsce pozycje obszarnictwa i kapitału finansowego - co stało się możliwe przez zjednoczenie stronnictw demokratycznych we froncie narodowym - powstała jedyna w dziejach Polski szansa utrwalenia swej suwerenności politycznej i gospodarczej, wykarczowania spuścizny reakcyjno-szlacheckiej i zapewnienia pokojowego rozwoju w ramach demokracji ludowej ku rozkwitowi wszystkich sił twórczych na drodze postępu społecznego.
4. Zjazd stwierdza, że nakreślone w referacie politycznym Komitetu Centralnego Partii i ujęte w nim główne zadania wyrażają słuszne podstawy generalnej linii politycznej partii na najbliższy okres. Zjazd wzywa wszystkie ogniwa i organizacje partyjne do wytrwałej i systematycznej pracy codziennej dla realizacji zadań.
Zjazd wzywa wszystkich członków partii, aby przeciwstawiali się wszelkim próbom wypaczenia linii politycznej partii i w szczególności zwalczali resztki sekciarstwa, które hamują pracę polityczną partii na poszczególnych odcinkach i utrudniają pozyskanie najszerszych mas narodu.
5. Zjazd wzywa klasę robotniczą, masy chłopskie i świat pracy umysłowej, wzywa cały naród do udzielenia najaktywniejszego poparcia Polskiej Partii Robotniczej. Droga wytknięta przez I Zjazd Polskiej Partii Robotniczej prowadzi do wolności i dobrobytu wszystkich ludzi pracy, do podniesienia Polski z ruin wojny i okupacji, do zapewnienia bezpieczeństwa jej granic w oparciu o przymierze z ZSRR, o solidarność słowiańską, o przyjaźń z Anglią, Stanami Zjednoczonymi oraz z demokratycznymi państwami Zachodu. Droga ta prowadzi do ostatecznego zabezpieczenia granicy zachodniej na Odrze i Nysie Łużyckiej, do zasiedlenia Ziem Zachodnich i pogłębienia tą drogą reformy rolnej, do nacjonalizacji wielkiego i średniego przemysłu, do systematycznej poprawy bytu mas pracujących przez wzrost wydajności pracy i zwalczanie spekulacji, do unicestwienia sił reakcyjnych, do pełnego rozwoju wszystkich dziedzin życia politycznego, gospodarczego, kulturalnego w odrodzonej Polsce w duchu demokracji ludowej.
6. Zjazd wzywa ogół członków partii do wytężenia wszystkich sił dla zwycięstwa Bloku Demokratycznego w wyborach do Sejmu Ustawodawczego, bloku opartego o jednolity front klasy robotniczej i sojusz robotniczo-chłopski.
Zjazd stwierdza, że jednolity front robotników i solidarne współdziałanie Polskiej Partii Robotniczej z Polską Partią Socjalistyczną oraz sojusz robotniczo-chłopski są najlepszą rękojmią pełnego unicestwienia reakcji i jej ideologii, osiągnięcia zwycięstwa demokracji w wyborach, jak też zrealizowania uchwał zjazdu, prowadzących do ludowo-demokratycznego rozwoju Polski.
Rezolucja I Zjazdu Polskiej Partii Robotniczej w sprawach gospodarczych, 12 grudnia 1945 roku
1. I Zjazd PPR stwierdza, że w dziele odbudowy gospodarczej Polski zostały osiągnięte poważne wyniki. Tempo odbudowy jest szybsze niż w innych krajach wyzwolonych. Odbudowa odbywa się w warunkach, kiedy bezrobocie jest zjawiskiem, na tle ogólnej sytuacji gospodarczej, wyjątkowym. Szybkie tempo odbudowy zarówno przemysłu, jak i rolnictwa zawdzięczać należy usunięciu trustów i karteli, przejściu pod zarząd państwowy przemysłu, reformie rolnej, zdjęciu z chłopa ciężaru przedwojennych długów, ofiarności i patriotycznemu wysiłkowi mas pracujących.
2. Zjazd wzywa Komitet Centralny do przeprowadzenia wraz z innymi partiami demokratycznymi dekretu o unarodowieniu wielkiego i średniego przemysłu, kolei i banków.
Jednocześnie zjazd stwierdza potrzebę istnienia inicjatywy prywatnej w zakresie nie unarodowionego przemysłu oraz rzemiosła i handlu, jak również konieczność stworzenia dla inicjatywy prywatnej warunków gwarantujących jej pewność działania i pewność inwestycji.
3. Zjazd stwierdza, że jedną z przyczyn, które umożliwiły szybkie tempo w odbudowie gospodarki oraz uniknięcie masowego bezrobocia, były stosunki gospodarcze z ZSRR.
Zajazd stoi na stanowisku dalszego rozwijania tych stosunków przy jednoczesnym dążeniu do nawiązania jak najszerszych stosunków gospodarczych (towarowych i finansowych) z państwami zachodnimi.
4. Zjazd stwierdza, że jedną z przyczyn hamujących rozwój naszej gospodarki jest nieuregulowanie zagadnienia handlu i rozdzielnictwa, co stworzyło możliwości rozwoju elementów spekulacyjnych.
Spółdzielczość, jak dotąd, nie stała się dostatecznie skutecznym instrumentem walki ze spekulacją. Aby spółdzielczość mogła skutecznie spełniać to swoje zadanie, winna ona skoordynować ściśle swoją działalność z polityką gospodarczą państwa i przeprowadzić szeroką wewnętrzną demokratyzację.
I Zjazd wzywa partię do skoncentrowania wysiłków na odcinku spółdzielczości dla przeprowadzenia usprawnienia spółdzielczości w uzgodnieniu i najściślejszym porozumieniu z PPS i innymi organizacjami demokratycznymi.
5. Zjazd stwierdza pozytywne wyniki osiągnięte w dziedzinie wydajności pracy. Dalsze podniesienie wydajności pracy pozostanie centralnym zagadnieniem. Podniesienie wydajności pracy, jak to już wykazało doświadczenie, jest najskuteczniejszą i najszybszą drogą do podniesienia realnych zarobków robotniczych. Podniesienie wydajności pracy, szeroka akcja racjonalizacyjna, wykorzystanie rezerw tkwiących w przemyśle, a zwłaszcza wykorzystanie potencjału gospodarczego Ziem Zachodnich, pozwoli na podniesienie produkcji i przełamanie podstawowej bolączki gospodarczej - głodu towarowego.
6. Zjazd stwierdza, że rozpowszechniane przez wroga propagandowe legendy o rzekomym wyzysku wsi przez miasto są kłamliwe i prowokacyjne i mają na celu zerwanie sojuszu robotniczo-chłopskiego i podważenie podstaw odbudowy kraju.
Zjazd stwierdza konieczność umocnienia sojuszu robotniczo-chłopskiego w konkretnej codziennej działalności gospodarczej.
I Zjazd PPR wzywa wszystkie organizacje do skoncentrowania wysiłków na potrzebach wsi. Ilość artykułów przemysłowych kierowanych na wieś powinna systematycznie wzrastać. Asortyment ich powinien być przystosowany do istotnych potrzeb wsi.
Dotyczy to zarówno artykułów konsumpcyjnych, jak i produkcyjnych, zwłaszcza maszyn rolniczych.
Ceny towarów dla wsi powinny ulegać systematycznej zniżce. Powinna być wzmożona akcja zaopatrzeniowa wsi w budulec i drzewo z lasów państwowych po przystępnych cenach. Należy podjąć walkę ze spekulacją, która zagnieździła się w młynarstwie, i przekazać spółdzielczości Samopomocy Chłopskiej młyny wiejskie z wyjątkiem posiadających większe znaczenie dla państwa.
Należy przeprowadzić poważną akcję kredytową, mającą na celu pomoc w pierwszym rzędzie biednej i średnio zamożnej części wsi i umożliwienie jej szybszej odbudowy.
7. Zjazd stwierdza konieczność w interesie zarówno miasta, jak i wsi jak najszybszego zakończenia tegorocznej akcji kontyngentowej, przy czym gospodarze wypełniający w terminie swoje zobowiązania względem państwa powinni być premiowani pieniężnie.
Jednocześnie zjazd stwierdza, że kontyngenty są wynikiem warunków powstałych w rezultacie wojny i zniszczeń wojennych i dlatego stanowią formę przejściową.
8. Zjazd PPR stwierdza, że wolniejsze niż w innych działach gospodarki tempo odbudowy transportu jest jednym z czynników hamujących nasz rozwój ekonomiczny. Zjazd wzywa kolejarzy do mobilizacji wysiłków dla usprawnienia kolei i przezwyciężenia obecnych trudności przez racjonalne wykorzystanie rozporządzalnego taboru i urządzeń.
9. Zjazd stwierdza konieczność szerokiego wysuwania na kierownicze stanowiska gospodarcze ludzi od warsztatu i pługa, robotników i chłopów, oraz konieczność systematycznej opieki nad wysuniętymi i szkolenia ich w celu usunięcia braków w przygotowaniu fachowym.
10. Zjazd wzywa do energicznej, bezwzględnej walki z nadużyciami i korupcją. Za jedną z głównych dróg w tej walce uważa zjazd wzmocnienie kontroli społecznej przez rady narodowe oraz stworzenie organów rewizyjnych we wszystkich dziedzinach naszej gospodarki. Organy te winny składać się zarówno z elementów fachowych, jak i z ludzi wysuniętych przez rady zakładowe, związki zawodowe itd.
11. Zjazd stwierdza, że usunięcie wielkich kapitalistów i obszarników oraz odzyskanie Ziem Zachodnich daje możność Polsce szybkiego i pomyślnego rozwoju gospodarczego, szybkiego wyjścia z nędzy powojennej i osiągnięcia dobrobytu.
I Zjazd uważa, że wysiłki w tym kierunku powinny być ujęte w ramy państwowego, trzyletniego planu odbudowy i przebudowy Polski.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
